19 آوریل 2024 - یک دستورالعمل جدید از کالج پزشکان آمریکا (ACP) توصیه هایی بالینی برای استفاده از درمان های دارویی جدیدتر برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 را ارائه داد. این یک به‌روزرسانی از دستورالعمل این کالج در سال 2017 است و بر اساس بهترین شواهد موجود برای اثربخشی، مزایا و مضرات مقایسه‌ای، در نظر گرفتن ارزش‌ها و ترجیحات بیماران و هزینه‌ها تدوین شده است. "درمان های دارویی جدیدتر در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2: یک دستورالعمل بالینی از کالج پزشکان آمریکا" در Annals of Internal Medicine منتشر شده است.
در این دستورالعمل بالینی به روز شده، کالج پزشکان آمریکا توصیه می کند که یک مهارکننده سدیم-گلوکز-2 (SGLT-2) یا آگونیست پپتید-1 شبه گلوکاگون (GLP-1) به متفورمین و مداخلات سبک زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و کنترل ناکافی قند خون، اضافه شود.
از مهارکننده SGLT-2 برای کاهش خطر مرگ و میر ناشی از همه علل، حوادث نامطلوب قلبی عروقی، پیشرفت بیماری مزمن کلیوی و بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی احتقانی قلب استفاده کنید یا از آگونیست GLP-1 برای کاهش خطر مرگ و میر ناشی از همه علل، حوادث نامطلوب قلبی عروقی و سکته مغزی استفاده کنید.
با این حالACP ، افزودن یک مهارکننده دی پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP-4) به متفورمین و تغییرات سبک زندگی در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 و کنترل ناکافی گلایسمی را توصیه نمی کند زیرا شواهد با قطعیت بالا نشان می دهد که افزودن یک مهارکننده DPP-4 باعث کاهش عوارض یا مرگ و میر همه علل نمی شود.
این دستورالعمل بالینی مبتنی بر بررسی سیستماتیک مزایا، مضرات و مقرون به صرفه بودن درمان‌های دارویی جدیدتر برای دیابت نوع 2 است. ACP نتایج زیر را اولویت بندی کرد که با استفاده از رویکردGRADE (درجه بندی توصیه ها، ارزیابی، توسعه و ارزیابی) ارزیابی شدند: مرگ و میر ناشی از همه علل، حوادث ناگوار قلبی عروقی عمده، انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی، بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی احتقانی قلب، پیشرفت مزمن کلیه بیماری، عوارض جانبی جدی و هیپوگلایسمی شدید.
کاهش وزن - که به عنوان درصد شرکت‌کنندگانی که حداقل به 10 درصد کاهش وزن کل بدن رسیدند تعریف شد- یک نتیجه ی اولویت‌بندی شده بود اما داده‌ها برای متاآنالیز شبکه ای کافی نبودند و باGRADE رتبه‌بندی نشدند.
دستورالعمل به روز شدهی کالج پزشکان آمریکابه اثرات درمان برای کنترل قند خون توجهی نمی کند، اگرچه این یک هدف درمانی رایج است. مشخص شده است که تمام درمان هایی که در این دستورالعمل بررسی شدند، می توانند کنترل قند خون را در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشند. در عوض، این دستورالعمل بر پیامدهای مزایای بالینی آنها تمرکز دارد، مانند این موضوع که آیا این درمان‌ها پیامدهای قلبی عروقی را بهبود می‌بخشند یا خیر.
دستورالعمل‌های ACP بر تصمیم‌گیری مشترک تأکید می‌کنند، با تشخیص اینکه نیازها و شرایط هر بیمار منحصر به فرد است. ACP پزشکان را تشویق می کند که ویژگی های فردی بیمار مانند سن، بیماری های همراه و ترجیحات شخصی را هنگام بحث در مورد برنامه درمانی دیابت نوع 2 در نظر بگیرند.SGLT-2 وGLP-1 پرهزینه هستند، اما گزینه های کم هزینه (مانند سولفونیل اوره) در کاهش مرگ و میر و عوارض ناشی از همه علل، کمتر موثر بودند. در حال حاضر هیچ فرمولاسیون ژنریکی برایGLP-1 و SGLT-2 وجود ندارد.
نویسنده یک سرمقاله همراه از بخش پزشکی داخلی دانشگاه دوک، گفت: "هزینه" مانع مهمی برای آگونیست‌های GLP1 و مهارکننده‌های SGL2T می باشد.بیماران مبتلا به چاقی و دیابت نیاز به دسترسی آسان تر به این داروها دارند، به ویژه با توجه به اثربخشی بی نظیر آنها برای کنترل قند خون و کاهش وزن.
او افزود: مقرون به صرفه بودن آگونیست‌های GLP1 و مهارکننده‌های SGLT2 به‌عنوان درمان اولیه دیابت در شرایط مختلف بیماری‌های همراه، نیاز به بررسی دقیق دارد.
همراه با مقالات مروری پشتیبان، راهنمای بالینی ACP همراه با راهنمای بالینی بصری منتشر شده است که هدف آن تعامل موثر و تجسم داده های حمایت کننده از این توصیه ها است.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2024-04-clinical-diabetes-treatments.html